10 küsür senedir sigara içiyorum. İçerken de çoğu zaman zevk alıyorum. Çay-sigara hayatımın en büyük keyiflerinden. Yalnız bir senedir işin bokunu çıkarıp günde iki paket sigara içmeye başladım. Eğer gece saat 01:00-02:00 lere kadar ayakta kalırsam 2. paketin dibine darı ekiyorum. Ehh o zaman da gece ve sabahleyin öksürürken ciğerimi yere düşürdüm mü acaba diye panik oluyorum. Durum buydu. Ta ki 3-4 ay evvel alakasız bir konu yüzünden hastanelere gidip ciğer filmi çektirmek için 60-70 yaşındaki insanlarla sıra bekledim. Orada sigortalar attı. Gaza geldim Champix aldım. Bırakma isteğim %50’ye vurmuştu… Sonra gaz uçtu bende ilaca başlamadım.


Ta ki Yağmur 1 Ocak günü yolda yürürken ‘’-Baba sen bana verdiğin bütün sözleri tutuyorsun’’ dedi. Bende peşinden ne geleceğini bilmeyerek saf saf ''-Evet kızım, tutuyorum'' dedim. Bizim ki tetikte bekliyormuş ''-Ama birşeyi tutmadın, sigarayı bırakmadın’’ dedi. Olay cumartesi günü oldu. Bitti-gitti diye düşünürken 02 Ocak 2011 Pazar günü öğlen evde mal mal otururken yine lafı sigaraya getirdi, bırak şunu dedi vs. vs. Gazı verdide verdi. Artık dayanamadım ‘’Getir şu ilacı da içeyim bari’’ dedim. İlaç dediğim Champix. Yani hiç hesapta kitapta yoktu. Ağzımdan birden, düşünmeden çıktı. Hoplaya zıplaya ilacı ve suyu getirdi. Gafletle ilacı yuttum gitti. Sonra durdum düşündüm, içimden bir ses ‘’-Zaten kafan işlere bozuk, stres hat safhada, ulan dangalak sırası değildi. Biraz beklesen çatlar mıydın? Moralman iyi durumda başlasaydın ya denyo...’’ demeye başladı. Valla hapı yuttum ama içimdeki sesi kesemedim. Yağmurum sevinçten bana resimler yapmaya başladı. Cin Ali serisinden bir baba, Cin Ali serisinden bir Yağmur, bir köşesinde çiçek, ortasında eciş-büçüş harflerle ‘’Baba, Yağmur’’ (Zaten okuma yazma bilmiyor, bildiği 6-7 kelime) yazıp durdu. Bu kompozisyonda ki resimlerden sanıyorum on kadar yaptı. Her seferinde 5-10 tane içiçe beze-örtüye sarıp hediye paketi yaptı ve bana hediye etti. Sonra durdu ‘’Babam sigarayı bırakacak nasıl yazılıyor ‘’ dedi.  Bende tek tek harfleri söyledim b-a-b-a-m s-i-g-a-r-a-y-ı… Yağmur mutluluktan uçuyordu ancak ben… Kızıma baktım, durdum, düşündüm.

Prospektüsünü okumaya başladım. İlacıda için sigarayı da diyordu, çok hoşuma gitti, iyi bari dedim. 8 ila 14.gün bir gün belirleyip sigarayı bırakın diyordu, çok mutlu oldum. Muhtemelen ilaca başla hemen at deseydi ''-bi siktir git'' derdim. Bende pek tabii ki 14.günü seçtim. Seçtim seçmesine ama 14 gün boyunca sigara içebileceğimi Yağmur’a anlatmakta güçlük çektim. O zannetti ki ilacı içince sihirli bir değnek değecek ve ben pat bırakacağım. 

Mal bu(maldan kasıt Champix yanlış anlaşılmasın). Gerizekalılar için nasıl kullanılacağı bile düşünülmüş. Sabah-akşam işaretleri... İlk üç gün 0,5 mg bombadan bir adet sabah, 4.günden sonra haplanmaya akşamda başlıyoruz. Anlaşılıyor ki Pfizer bizi maça hazırlıyor. 8. gün dozaj yükseliyor ve 1 mg'lıkları sabah akşam yuvarlıyoruz.
Şunlarda prospektüsden;

Eğer siz, aileniz ya da bakıcınız, sizin için atipik (alışılmadık) olan ajitasyon, depresif duygu durumu veya davranış, ve düşünce değişikliği farkederse ya da aşağıdaki belirtiler ortaya çıkarsa Champix kullanmayı bırakınız ve derhal doktorunuzu arayınız;
-İntihar veya ölüm düşüncesi, intihar girişimi
-Yeni ya da kötüleşen depresyon, kaygı hali veya panik atak-Ajite veya huzursuz hissetme
-Saldırgan, sinirli ya da öfkeli davranış
-Tehlikeli dürtülere göre hareket etme
-Aktivite ve konuşmada aşırı artış (mania)
-Anormal düşünce ve hisler
-Orada olmayan şeyler görme veya duyma (halüsinasyon)
-İnsanlarda size karşı olduğunu hissetme (paranoya)
-Kafası karışık hissetme
-Davranışlarda ve duygu durumlarında diğer değişiklikler.


Nasıl? Güzel mi? Şaka değil bunların hepsi prospektüsten alıntı. Açıklaması bence kolay. Sigara içmekten zevk alıyorsun, sonra bu bağımlılık yapıyor. Bu arkadaşta beyinde neresi zevk alıyorsa/bağımlılık yapıyorsa oranın içine sıçıyor.

(İlacı kullandığımın 16. günü gelen ekleme; bende sadece biraz iş-güç ile ilgili karamsarlık başladı o kadar. Yoksa intihar etmeyi vs. düşünedim, düşünmüyorum.)




Akşama kadar kafamda sigara konusu döndü durdu, döndü durdu. Ne yapacağım nasıl yapacağım vs. Hayatımda ciddi olarak sigarayı bırakmayı hiç denemedim. İki kez laf olsun diye;

1.) 5-6 sene evvel Zyban denen ilaçla ki halen piyasada ve onunla bırakanlarda mevcuttur. Ben bu ilacı aldım. Zyban'da da gerçekten nikotin krizine girmiyorsunuz.

(16.gün gelen ekleme, aradaki fark ne derseniz, Zyban'da Champix'de de canınız sigara istemiyor ve nikotin krizine girmiyorsunuz. Hatta Zyban'da biraz Polyanna'ya dönüyorsunuz çünkü kendisi bir anti-depresan. Hikayesini başka yerde okursunuz ancak özeti, testler sırasında deneklerden bazılarının sigarayı bıraktığı görülüyor vs. vs. Yani esas amacı anti-depresan.  Karşılaştırmaya devam. Zyban'da benim aklımdan sigara hiç çıkmadı, Champix'de ara da bir geldi. Zyban'da sigaranın tadı değişmedi, Champix'de sigaranın tadı bok gibi oldu vs. vs.)

Neyse ben Zyban aldım canım sigara istemedi. Bekledim bekledim, saatler geçti, bekledim. Akşam oldu bekledim. Gece oldu bekledim. Yatarken bekledim. Sonra dedim lan bu nasıl bir ilaç bir tane içeyim gitsin. Böyle böyle ilaç çerez oldu 6-7 gün sonra babama verdim. O ne yaptı bilmiyorum.

2.) Diğer denemem 2010 yazında, sinirlenip sigara paketini bir müşterinin sistem odasında fırlattım gitti. Evet iki gün içmedim. Benim için büyük başarı, tarihte ilk. Ancak o iki gün boyunca içtiğim suyun, çiğnediğim sakızın ve çitlediğim kabak çekirdeğinin haddi hesabı yoktu. Iki gün cehennem azabı yaşadım. Konsantrasyonum bozuldu, yapmam gereken işleri yapamadım. Sonra önemli bir müşterimizle telefonda kibarca restleşince (ki senelerdir yapmadığım birşey, diplomatik olamadım) yaktım bir tane ve azap sona erdi. Durum buydu yani. Önceden ciddi olarak böyle bir işe yeltenmemiştim. 


Neyse dönelim pazar gününe. Mal mal oturdum, arada 1-2 tane sigara içtim. Akşam oldu Behzat'ı beklemeye başladım. Behzat saati geldi başladı. Birinci reklam arası oldu, kalkıp sigara içmedim. İkinci reklam arası oldu yine aynı. Üçüncü reklam arası, o da öyle. Ama aklıma sigara gelip gidiyor. Lan ne oluyoruz dedim. Normalde ben her reklam arasında mutfakta bir çay sigara yapıp geliyordum. Bir terslik oldu anlamadım valla. Canım da istemedi. Neyse o gün yani ilk gün ilaçtan mı psikolojiden mi 4-5 tane ancak içtim. Normalde bu 15'i bulurdu. Gece Yağmurla birlikte yattık. Öğlen kaç kilo hamsi yedim bilemiyorum gece saat 23'te bile yediklerim içimden geliyordu. Bir o tarafa döndüm bir bu tarafa uyuyamıyorum. Dalmışım, içim geçmiş... Sonra burnumdan kusmuklar gelerek uyandım. Ölüyorum lan dedim kendi kendime! Allah'a yalvardım ''-Ey yüce Tanrım tamam canımı al da böyle burnumdan kusmuklar gelerek alma...'' Allahım o nasıl bir azap. Benim böğürmelerime Yağmurda ayaklandı. Elimle ağzımı burnumu tuta tuta banyoya koştum,  koştum ama burnumdan fışkıran kurmuklar yatağa-yorgana, yerlere döküldü. Peşimden Yağmur koştu. Anlamadı, bana baktı. Midemde fazlalık ne varsa lavaboya çıkarttım.  Sonra içimden Champix'e ana avrat düz gittim. Yani tamam fazla yerim, göbeğim çatlar, ama hayatımda hiç burnumdan yediklerim gelerek uyanmadım. Ekşi’de Champix ile ilgili okuduğum yan etkiler aklıma geldi. Hd kalitesinde kabuslar, mide ağrıları vs. vs. Sonra bunları düşünürken uyuya kalmışım.


İkinci gün Sabah çok zor kalktım. Eşim herhalde elli kere seslenmiştir. Kahvaltımı yalandan edip, mutfakta dolabın içinde duran Champix’in kutusuna yan yan baktım. Yağmur’un çizdiği resimler aklıma geldi. İkinci günün tabletinide çaktım gitti. Boğazımda azıcık ağrı-yanma vardı. Kronik farenjitim nüksetti diye düşündüm.


İşe gittim, kendi kendime ‘’-madem bu boku yedim odamda bari içmeyeyim, ofis dışına çıkayım’’dedim. Girmeden bir tane Kent Grey içtim girdim. Bir saat geçti lan baktım sigara içmiyorum. Aziz Abi salonda tüttürüyordu. Gittim onun yanına bir tane yaktım. ''-Hay anasını bu Kent’in tadı bok gibi olmuş, naylon içiyorum galiba...''  Gittim arabada Marlboro Light vardı onu aldım. Ondan yaktım bir tane, o da ne;  ''-Bu da bok gibi'' La havle daha Champix’le ikinci gün. Ben uyanmadım tabi bu duruma. Boğazımda az-biraz ağrı var ya ben onunla ilgili sanıyorum. Gün boyu ağzım gözüm yandı. Sigaranın tadı iğrenç… Ben halen sigaralar boktan diye düşünüyorum. Champix’den olabileceğine ihtimal vermiyorum. Akşam eve girmeden gittim bir Parliement Aqua Blue aldım. Ondan yaktım. ''-Hasstir bu ne ya, Parliement’te naylon gibi.'' O zaman kafam dank etti. Welcome to the Champix!!!  İkinci gün gece yatana kadar yarım paket sigarayı ancak içebildim. Tadı iğrenç, zaten canım da istemiyor.

Üçüncü gün bu durum azaldı. Ama sigaranın tadı yine boktan, yine canım istemiyor. Bir-iki saat çalışıyorum aklıma geliyor ‘’-aaa sigara içmemişim’’ deyip gidip bir tane yakıyorum. Dördüncü gün, beşinci gün, altı, yedi, sekiz, dokuz. Bugün dokuzuncu gün gecesi. Seyir böyle. Canım sigara istemiyor. Zaten tadı da bok gibi. Ulan diyorum Pfizer sıçtın zevklerimin içine. Hayatta en çok zevk aldığım şeylerden biri çay-sigara,
  Türk kahvesi-sigara… İçine ettiler anlayacağınız.  Gelelim ahval ve şeraite;  İşe başlarken %10-20 bırakma isteğim şu an %50 ye çıktı. Hatta bırakabileceğime inanmaya başladım. Nikotin krizine girmiyorum. İş yaparken dikkatim pek dağılmıyor. Arada sigara içmediğim aklıma geliyor, gidip bir tane yakıyorum o da alışkanlıktan. Yani içmeyim desem sanıyorum şu an şu gece içmeyebilirim atarım bu pisliği hayatımdan. Ama kendimi kasmayayım 14.günü bekleyeyim diyorum. Yan etkilerine gelince, Ekşi’deki milletin yazdığı gibi HD kalitesinde kabuslar görmedim, midem bulanmadı-ağrımadı ancaaakkk hayvan gibi yemek yiyorum bu ilaçtan mı, sigarayı azalttım ondan mı (2. Günden itibaren 1 paket 2 gün gidiyor) doyduğumu biliyorum ama yemeğe devam ediyorum. Göbeğimin çatlayacağını hissediyorum yine yiyorum, böyle bir durum yani. Sanıyorum ilaç insanı balıklaştırıyor. Farkettiğim ve en gıcık kaptığım yan etkisi sabah kalkamıyorum.

(16.gün gelen ekleme, bu uyanamama durumu bir hafta on gün sürdü. Sonra normale dündüm)

Hakikaten benim için bir eziyet oldu. Üçüncü yan etkisi tesbih çekiyorum. Valla seneler evvel aldığım sedef tesbih artık elimden düşmüyor.

FDA'nın (ve sağda solda bok atanların) uyarısı gibi intihar etmeyi vs. düşünmüyorum. Sonuçta üreticiler bir milyon kişi de test yapsa , 999.999 kişiye bir bok olmasa ama bir milyon kişinin içinden bir kişi intihar etse bunu prospektüse yazıyorlar, yazmak zorundalar. Artı sigara sektörü gibi kapitalizmin silahlarından birinde, bir sürü dümenin döndüğü bir konuda bu ilaca bok atılmasını da gayet normal karşılıyorum. Hatta Amerika'da yasaklanırsa şaşırmam.

Durum budur. Bunları yazıyorum ki bu işe bulaşacak arkadaşlara bir fikir versin. Bir de eş dost soruyor 20 dakika telefonda anlatmak zor oluyor. Buradan okurlar.

 

Bırakma gününe 5 gün kaldı. Pazar günü büyük gün. Muhtemelen bırakırım. Muhtemelen diyorum çünkü belli olmaz bir durum olur kafamın tası atar vs. Tek düşündüğüm şu an canım istemese de aklıma geldiğinde gidip bir tane yakabiliyorum ama o zaman ne yapacağım? Kafama takılan tek konu bu...


Postalanma Zamani Monday, 10 January 2011 22:23 GTB Standard Time
Comments [0]  |  Permalink